Bos bij Sweikhuizen gaat op de schop, maar Natuurmonumenten kapt niet overal tegelijk: ‘We willen geen kale vlakte’
Binnenkort start onderhoud in het Stammenderbos, om bomen en planten die hier niet thuishoren te weren. Maar hoe zit het met die andere plaag: de freeriders? De boswachter legt uit tijdens een excursie voor omwonenden.
Dagblad De Limburger – 17 november 2023
Geertjan Claessens
Rond de 25 nieuwsgierigen staan op deze zonnige middag klaar om aan een ‘rondje Stammenderbos’ te beginnen. De meesten wonen in de buurt. Coördinator natuurbeheer Mark Luijten geeft uitleg over de plannen die op stapel staan voor het hellingbos. Dat is met uitlopers ruim 75 hectare groot en ligt tussen Sweikhuizen en Spaubeek.
Hij wil vooral uitleg geven over het onderhoud op de plekken waar nog veel bomen en planten staan die er niet thuishoren. Zoals de Amerikaanse eik, Amerikaanse vogelkers en Japanse duizendknoop. Die exoten verdringen eigen soorten zoals beuken, elzen en essen, waardoor de diversiteit in het gedrang komt.
Dus voert Natuurmonumenten het Programma Natuur uit, om met steun van het Rijk en de provincie de natuur te versterken. Daarvoor moet het bos op de schop. Wekelijks moeten werkers uitrukken om de Japanse duizendknoop uit te roeien. Maar de bomenkap valt meer op. Vorig jaar zijn al rond de vijftig Amerikaanse eiken en veel vogelkersstruiken weggehaald, in januari start een nieuwe ronde.
Vragen
Dat kappen roept vragen op. Een wandelaar wil weten waarom op één plek veel is weggehaald, en niet verspreid door het hele bos. Dat gebeurt ook wel, legt Luijten uit. Maar de kale plek waar de groep nu halt houdt dient als buffer tegen ongewenste soorten. „We kappen niet overal tegelijk, want we willen geen kale vlakte.”
En wat gebeurt er met dat hout?, wil een ander weten. De takken worden geshredderd en dienen als brandstof voor de biomassacentrale. De stammen mag de aannemer verkopen. Zo drukt Natuurmonumenten de kosten, zegt Luijten. Collega-boswachter Paul Wijenberg verzekert: „We kappen niet voor de lol of voor de winst, we verdienen er niets aan. Bosonderhoud kost juist veel geld.”
Crossen
Dat bos is er voor iedereen en wordt druk gebruikt, mede door bezoekers van Biesenhof, Kasteel Terborgh en Gasterie De Bokkereyer. Geen probleem, als iedereen zich aan de regels houdt: op de paden blijven, honden aan de lijn, geen afval dumpen en niet door de bossen crossen. Alsof het is afgesproken, kruist bij de eerste stop een mountainbiker het pad. Ze moppert dat we in de weg staan. „Veel mensen denken dat de paden hier voor moutainbikers zijn, maar dat is niet zo”, zegt Luijten.
De eerste twee wandelaars willen daar vooraf al meer over weten. Want in dit bos maken ze toch overal hellingen om er met fietsen overheen te crossen? Luijten wil er niet veel over zeggen, want het stukje Stammenderbos waar de freeriders-mountainbikers hun halsbrekende toeren uithalen is niet van Natuurmonumenten. Het parcours dat ze aanlegden is al deels onklaar gemaakt door de grondeigenaren.
Natuurmonumenten en de milieugroep Schinnen-Spaubeek uitten eerder zorgen bij de provincie omdat de illegale activiteiten schadelijk kunnen zijn voor de natuur.
“Die andere plaag” is een subjectieve en persoonlijke interpretatie